Ju-Jitsu: de krijgskunst van de Samurai
Jujutsuof ju-jitsuis de verzamelnaam van de oude ongewapende
Japanse krijgskunsten die werden beoefend door de
beruchte Japanse Samurai. De vertaling luidt "zachte kunst".
De strijd op het slagveld werd in eerste instantie beslecht door
het gebruik van boog en pijl (Kyu-jutsu), de lans of speer (Sojutsu)
en het zwaard (Ken-jutsu). Wanneer de Samurai ontwapend
werd, was het noodzakelijk ongewapend te kunnen verder
vechten. Als aanvulling op de wapensystemen werd daarom
het "yoroi kumi uchi" beoefend. Na 1600 onderging het kumiuchi
een aantal veranderingen en werd de term jujutsu meer
gebruikt. Ook andere benamingen van ongewapend vechten,
meestal als aanvulling op een gewapende kunst kwamen voor:
yawara, tai-jutsu, wa-jutsu.
Het echte begin van het jujutsu is te situeren rond 1600 a 1650
met het ontstaan van verschillende scholen waarvan de voornaamste
waren: Kito Ryu en Tenshin-Shinyo Ryu. Elke school
specialiseerde zich in zijn eigen technieken die opgetekend werden
in geheime schriften (densho). In het Edo-tijdperk bestonden
meer dan 700 ryu (scholen), die ju-jitsu-achtige bewegingen
in hun repertoire hadden (Draeger, Classical budo, blz 120).
Uiteraard zijn er veel overeenkomsten, maar toch bieden de
huidige scholen een grote verscheidenheid aan technieken.
Het hedendaagse ju-jitsu is modern van aard, aangepast aan
de noden van onze hedendaagse maatschappij, maar er wordt
nog veel aandacht geschonken aan waarden als respect en
discipline. De bushido of gedragscode van de Samurai leeft nog
steeds voort in de harten van alle ju-jitsu lesgevers. Men leert
respect te hebben voor elkaar, tijdens en na de les.
De definitie van ju-jitsu die door de Vlaamse Ju-Jitsu Federatie vzw
(V.J.J.F. vzw) gehanteerd wordt, luidt:
"Ju-jitsu is een algemene benaming van Japanse vechtkunsten
waarbij de gverdedigerh zich meestal ongewapend verdedigt
tegen een of meerdere gewapende of ongewapende tegenstrevers,
daarbij gebruik makend van bevrijdingen, worpen, klemmen,
controletechnieken en slag- en stoottechnieken."
Het ju-jitsu ligt tevens aan de basis van moderne vechtsportvormen
als het judo en het aikido. Deze systemen ontstonden op
het einde van de 19e eeuw toen het Japanse centrale bestuur
aanstuurde op vormen van lichamelijke opvoeding die bewerkingen
waren van de oude bu jutsu- of ju-jitsuvormen. Op
deze manier verdwenen in Japan de gevaarlijke technieken die
binnen de Samuraiklasse van generatie op generatie werden
doorgegeven en ontstonden "ongevaarlijke sportvormen". Zo
werden bijvoorbeeld open-handtechnieken omgevormd tot
stoottechnieken, en trappen naar de gewrichten alsook klemmen
op de nek, benen, polsen en schouders verboden.
Vandaag worden er binnen een sportieve context en met respect
voor elkaars gezondheid opnieuw technieken onderwezen die
louter een effectieve zelfverdediging tot doelstelling hebben. Op
het hoogste niveau worden binnen het recreatieve ju-jitsu ook
de aloude en uiterst gevaarlijke Japanse principes bestudeerd.
Wie zich graag wenst te verdiepen in het ju-jitsu, vindt een
bundel aan informatie op de website van de Vlaamse Ju-Jitsu
Federatie vzw .
Downloads
Bekijk alle teksten uit de brochure over ju-jitsu (.pdf)
Promofilm ju-jitsu